Ahh het is alweer augustusssss!!
Door: Mathilda van Triest-Cozijnsen
03 Augustus 2016 | Tsjechische Republiek, Holešov
Het is alweer augustus, kwamen we vanochtend tijdens de dagopening achter… sjonge.. wat vliegt de tijd… het is hier niet meer belangrijk welke dag het is en welke maand. We leven in het hier en nu en zien wat we vandaag kunnen doen.
En wat hebben we dan de afgelopen dagen gedaan…. Oef waar moet ik beginnen….
Op dit moment zit ik nogal uitgeblust achter de laptop… eigenlijk hebben we allemaal alles gegeven….eigenlijk hebben we allemaal onszelf gegeven… dat kost energie, dat heeft een prijs, dat zorgt ervoor dat je op bepaalde momenten even helemaal LEEG bent. Allemaal doen we dat op onze eigen manier, de één doordat hij of zij zelf over zijn eigen grenzen heen moet stappen, de ander omdat hij of zij fysiek enorme inspanning levert, weer een ander doordat hij of zij steeds weer moet schakelen omdat dingen anders lopen als verwacht. En dat met zn 23-en op elkaar, met allemaal een eigen levensstijl, de ander heeft er al 8 km hardlopen opzitten als de ander met een ochtendhumeur uit bed stapt. Allemaal met unieke kinderen, die allemaal een eigen benadering nodig hebben en op hun eigen manier vragen om aandacht/correctie/grenzen.
Is dat eigenlijk nog wel leuk, …. zo’n reis? Heb je dan niet op een gegeven moment spijt? Zou het niet veel leuker zijn als je gewoon was wezen kamperen met het gezin?
Nee, gek genoeg NIET! We blijven gemotiveerd, we blijven eensgezind ons inzetten voor Mylan en Daniela, we lopen allemaal – op onze eigen manier en op elk weer een ander vlak - de extra mijl. De kids zijn enthousiast, en we hebben de weken nog geen gesputter of gemopper gehoord.
Zaterdag was een dag waar iedereen dan ook echt van genoten, er was geen programma en iedereen was vrij om te doen wat ie wilde. Een dag waar we allemaal even aan toe waren. Heerlijke break na deze eerste week in Rymice.
Zondag gingen we naar de dienst van Mylan en Daniela. Een groep van 10 mensen was raften, met gevolg dat wij met 23 man de overhand hadden, bij de 7 Tsjechen die er ook waren. Rebekka en René hadden wat voorbereid, en later gaven Rosaly en Elly daarop een mooie aanvulling. Het was een bijzonder moment van gemeenschap, we zongen en baden voor onze Tsjechische broers en zussen. Wilden hen bemoedigen en zegenden hen bij het einde van de dienst.
Maandag weer lekker aan de slag. De meiden en vrouwen hadden een vrouwen verwenochtend voorbereid, met massages, nagellakjes, gezichts- en voetbehandeling. De kerkzaal werd omgeturnd tot beauty-salon en de eucalyptusgeur en soaking muziek zorgden voor een heel relaxt plekje tussen het rumoer van de klussers.
Maarrrr…. Er kwamen géén vrouwen …. En daar hadden vooral de kids zich erg op verheugd…. Daarom gingen we elkaar maar een behandeling geven en ook Renate van de ijswinkel kreeg een behandeling. Eigenlijk was het heel bijzonder… de kids en vrouwen zegenden elkaar met dit relaxte moment en Renate gaf na de behandeling aan dat ze heeeel graag even een tukje had willen doen, ipv weer aan de ijsverkoop. De mannen waren druk met de veranda en sjouwden zich een breuk – zie gevolg later deze week – aan de zware balken. Maar langzaamaan wordt zichtbaar wat het gaat worden. René kon de deur in gaan bouwen en de tieners en Arjen gingen verder met de vloer van het opvanghuisje.
Dinsdag zag er hetzelfde uit…. En ook dit keer geen vrouwen….. ach die meiden… we bedachten in de ‘spare-time’ een naam en er werd een heus reclamebord gemaakt. Daniela liet zich verleiden om zelf de behandeling te ondergaan. Daar genoot ze zichtbaar van, en Rosalie ook. Daarna bezoeken we de Roma-wijk/dorp en drinken daar even wat met 1 van de vrouwen. Dinsdagavond was het weer tijd voor een evaluatiemomentje… hoe zitten we in het vel, hoe staan we erin…. Mooi om te horen dat we allemaal zo onze geluks/genietmomenten hebben, zowel op de werkvloer, als in de groep, als tijdens de ontspanningstijd. We genieten en vinden het allemaal erg bijzonder hoe we met elkaar zo’n team zijn geworden. Ook beseffen we dat het nu nog maar éven is en dat de tijd vlug gaat. We zijn allemaal gaan houden van het plekje in Holesov.
Woensdag begint een tikkeltje spannender als gewenst, Frits heeft het erg in zijn rug en lijkt even niet meer op of om te kunnen. In geloof gaan we om hem heenstaan en bidden Gods genezing over hem uit.
Het is de laatste ochtend van de beauty-salon en de meiden blijven positief gestemd. Na wat schakelen pakken we de hele salon in een paar tassen en verplaatsen hem naar het Roma-dorp. Waar de roma-vrouwen de behandelingen dankbaar in ontvangst nemen. We bidden voor ze en een ieder van doet een deel van de behandeling. Twee mannen met klachten worden erbij gehaald omdat ze ook graag een massage ontvangen………. En er wordt gevraagd of we een eigen salon hebben in Holland. Tsja…. Misschien hebben we toch niet voor niets twee ochtenden geoefend op elkaar? Fijn dat het zo gewaardeerd wordt, we geven ze allemaal een presentje en brengen bij elk huis een kadootje langs….. voldaan en leeg gaan we terug naar de kerk, waar nog twee vrouwen wachten op een behandeling…. Wat een enerverende ochtend! Mooi om elkaars werk te zien, het hemelse bouwwerk (de veranda heeft geen schets maar wordt uit het hoofd bedacht) vordert al heel aardig, de vloer komt erin… de deur hangt en sommigen van ons zijn al bezig om de rommel op te ruimen en met het schoonmaken van de ruimtes. Vanmiddag gaan de tieners karten…… even iets anders aan hun hoofd en scheuren met die handel…. We zijn benieuwd wie de fanatiekste blijkt.
Dag lieve mensen…. Tot later!
En wat hebben we dan de afgelopen dagen gedaan…. Oef waar moet ik beginnen….
Op dit moment zit ik nogal uitgeblust achter de laptop… eigenlijk hebben we allemaal alles gegeven….eigenlijk hebben we allemaal onszelf gegeven… dat kost energie, dat heeft een prijs, dat zorgt ervoor dat je op bepaalde momenten even helemaal LEEG bent. Allemaal doen we dat op onze eigen manier, de één doordat hij of zij zelf over zijn eigen grenzen heen moet stappen, de ander omdat hij of zij fysiek enorme inspanning levert, weer een ander doordat hij of zij steeds weer moet schakelen omdat dingen anders lopen als verwacht. En dat met zn 23-en op elkaar, met allemaal een eigen levensstijl, de ander heeft er al 8 km hardlopen opzitten als de ander met een ochtendhumeur uit bed stapt. Allemaal met unieke kinderen, die allemaal een eigen benadering nodig hebben en op hun eigen manier vragen om aandacht/correctie/grenzen.
Is dat eigenlijk nog wel leuk, …. zo’n reis? Heb je dan niet op een gegeven moment spijt? Zou het niet veel leuker zijn als je gewoon was wezen kamperen met het gezin?
Nee, gek genoeg NIET! We blijven gemotiveerd, we blijven eensgezind ons inzetten voor Mylan en Daniela, we lopen allemaal – op onze eigen manier en op elk weer een ander vlak - de extra mijl. De kids zijn enthousiast, en we hebben de weken nog geen gesputter of gemopper gehoord.
Zaterdag was een dag waar iedereen dan ook echt van genoten, er was geen programma en iedereen was vrij om te doen wat ie wilde. Een dag waar we allemaal even aan toe waren. Heerlijke break na deze eerste week in Rymice.
Zondag gingen we naar de dienst van Mylan en Daniela. Een groep van 10 mensen was raften, met gevolg dat wij met 23 man de overhand hadden, bij de 7 Tsjechen die er ook waren. Rebekka en René hadden wat voorbereid, en later gaven Rosaly en Elly daarop een mooie aanvulling. Het was een bijzonder moment van gemeenschap, we zongen en baden voor onze Tsjechische broers en zussen. Wilden hen bemoedigen en zegenden hen bij het einde van de dienst.
Maandag weer lekker aan de slag. De meiden en vrouwen hadden een vrouwen verwenochtend voorbereid, met massages, nagellakjes, gezichts- en voetbehandeling. De kerkzaal werd omgeturnd tot beauty-salon en de eucalyptusgeur en soaking muziek zorgden voor een heel relaxt plekje tussen het rumoer van de klussers.
Maarrrr…. Er kwamen géén vrouwen …. En daar hadden vooral de kids zich erg op verheugd…. Daarom gingen we elkaar maar een behandeling geven en ook Renate van de ijswinkel kreeg een behandeling. Eigenlijk was het heel bijzonder… de kids en vrouwen zegenden elkaar met dit relaxte moment en Renate gaf na de behandeling aan dat ze heeeel graag even een tukje had willen doen, ipv weer aan de ijsverkoop. De mannen waren druk met de veranda en sjouwden zich een breuk – zie gevolg later deze week – aan de zware balken. Maar langzaamaan wordt zichtbaar wat het gaat worden. René kon de deur in gaan bouwen en de tieners en Arjen gingen verder met de vloer van het opvanghuisje.
Dinsdag zag er hetzelfde uit…. En ook dit keer geen vrouwen….. ach die meiden… we bedachten in de ‘spare-time’ een naam en er werd een heus reclamebord gemaakt. Daniela liet zich verleiden om zelf de behandeling te ondergaan. Daar genoot ze zichtbaar van, en Rosalie ook. Daarna bezoeken we de Roma-wijk/dorp en drinken daar even wat met 1 van de vrouwen. Dinsdagavond was het weer tijd voor een evaluatiemomentje… hoe zitten we in het vel, hoe staan we erin…. Mooi om te horen dat we allemaal zo onze geluks/genietmomenten hebben, zowel op de werkvloer, als in de groep, als tijdens de ontspanningstijd. We genieten en vinden het allemaal erg bijzonder hoe we met elkaar zo’n team zijn geworden. Ook beseffen we dat het nu nog maar éven is en dat de tijd vlug gaat. We zijn allemaal gaan houden van het plekje in Holesov.
Woensdag begint een tikkeltje spannender als gewenst, Frits heeft het erg in zijn rug en lijkt even niet meer op of om te kunnen. In geloof gaan we om hem heenstaan en bidden Gods genezing over hem uit.
Het is de laatste ochtend van de beauty-salon en de meiden blijven positief gestemd. Na wat schakelen pakken we de hele salon in een paar tassen en verplaatsen hem naar het Roma-dorp. Waar de roma-vrouwen de behandelingen dankbaar in ontvangst nemen. We bidden voor ze en een ieder van doet een deel van de behandeling. Twee mannen met klachten worden erbij gehaald omdat ze ook graag een massage ontvangen………. En er wordt gevraagd of we een eigen salon hebben in Holland. Tsja…. Misschien hebben we toch niet voor niets twee ochtenden geoefend op elkaar? Fijn dat het zo gewaardeerd wordt, we geven ze allemaal een presentje en brengen bij elk huis een kadootje langs….. voldaan en leeg gaan we terug naar de kerk, waar nog twee vrouwen wachten op een behandeling…. Wat een enerverende ochtend! Mooi om elkaars werk te zien, het hemelse bouwwerk (de veranda heeft geen schets maar wordt uit het hoofd bedacht) vordert al heel aardig, de vloer komt erin… de deur hangt en sommigen van ons zijn al bezig om de rommel op te ruimen en met het schoonmaken van de ruimtes. Vanmiddag gaan de tieners karten…… even iets anders aan hun hoofd en scheuren met die handel…. We zijn benieuwd wie de fanatiekste blijkt.
Dag lieve mensen…. Tot later!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
