Ga je nog op vakantie? ....

Ga je nog op vakantie? …… Met 23 mensen op vakantie? Nou ja!!

Tsja,….wie krijgt die vraag niet de laatste weken voor de vakantie van je klasgenootjes, van moeders om je heen, je collegae, enz.: “En? Ga je nog op vakantie?” Best wel bizar om dan te vertellen dat je met vijf gezinnen op vakantie gaat, oftewel met 23 man! Ja en ook best lastig om dan uit te leggen, dat het eigenlijk geen vakantie is… maar ja…. Wat dan wel? En eigenlijk ook best vreemd dat je vervolgens als mensen begrijpen dat je dáár wat voor ánderen gaat doen, je nauwelijks concreet kunt maken wát je daar nou precies gaat doen!
Onze dochter zei tegen de buurman, toen hij vroeg wat we daar dan gingen doen, dat we ‘voedselpakketten’ uit gingen delen. Nou ja…. Dát doen we dus niet, dat deden we in Afrika… Want ook dát is vreemd om uit te leggen, waarom in Tsjechië? Zijn ze daar arm dan? Hebben die mensen dat echt wel zo nodig? Zijn er niet honderdentien andere plekken op de wereldbol waar je méér nodig bent als in Tsjechië?

En toch.. tóch gingen we op pad, allemaal gemotiveerd en dubbel en dwars afgewogen of we hiervoor onze familievakantie prijs wilden geven. Ondanks de onzekerheid over wat we daar precies zouden gaan doen, ondanks dat we alle vijf gezinnen totaal verschillend zijn en elkaar niet of nauwelijks kennen. Ondanks het feit dat er om ons heen in de wereld plekken zijn die wellicht schreeuwen om hulp, om mankracht, om gemotiveerde inzet, en tsja… misschien ook wel om voedselpakketten…..

1100 kilometer verder, in een alledaags dorpje, kwamen we stuk voor stuk met onze volgepropte gezinswagens aangereden…. Vol verwachting… of juist niet?... Over alles wat ons te wachten staat.
In dit alledaagse dorpje, in een plaatsje wat er uitziet als álle andere Tsjechische dorpjes in deze regio, is er een echtpaar, wat zomaar …. Uit LIEFDE….. hun huis twee weken lang afstaat aan 23 logées…23 slapers, 23 eters, 23 soms best wel rumoerige Nederlanders! En hebben zichzelf uit LIEFDE gebombardeerd tot logées aan de overkant van de straat. En wát voor een huis… dat had geen van ons verwacht…. Een práchtig huis 2 jaar oud huis voorzien van alle gemakken en met zo’n enorme tuin dat drie gezinnen er ook nog deels kamperen.
Wát een GASTVRIJHEID van deze lieve mensen, die uit dankbaarheid voor wat we doen voor hun Tsjechie landgenoten en hun eigen gemeenschap, dit huis twee weken schenken aan ons. De toon is gezet, en we zijn allemaal verwonderd over dit enorme gebaar van gastvrijheid.

Zondags zijn alle vijf gezinnen stuk voor stuk gearriveerd en ’s maandags gaan we voor het eerst aan het werk. De mannen en tieners met waarachtig bouwvakkersuitrusting en de vrouwen en kids uitgerust met enthousiaste levendigheid.
Eindelijk zien we de plek waar we ons in gaan zetten, met eigen ogen. De plek waarmee al enkele jaren een mooie relatie is en waar regelmatig groepen zich inzetten. Milan en Daniela, zijn de pastor en zijn vrouw die deze enorme kar runnen. Een gemeenschap waarin ze Gods Liefde willen uitdragen op een veelzijdige creatieve manier aan de mensen om hen heen. Waarin ze mensen die dat op wát voor manier dan ook nodig hebben, in liefde omarmen door hen op te vangen en voor hen een soort van schuilplaats te creeren waar ze zichzelf mogen zijn. Milan en Daniéla hebben daarnaast ook een groot hart voor Roma’s, ook wel zigeuners genoemd , die in en rondom Holesov wonen.

Aangekomen krijgen we naast de rondleiding ook een stuk van de geschiedenis te horen van de Moravische kerk, waar deze gemeenschap deel van uitmaakt. Een kerk die vooral ‘onder de mensen’ Gods Liefde handen en voeten wil geven. Mooi om te horen vanuit welke ‘bedding’ deze mensen uitreiken naar anderen. Een geschiedenis waarin hun ‘voorlopers’ zelfs vrijwillig slaaf werden onder de slaven om hen met Gods Liefde te omarmen.
Hierna splitsen we op in groepen en beginnen we ieder aan onze taak. De vier tieners met Arjen in een huis wat letterlijk nog vanaf de grond opgebouwd moet worden. Frits en Menno in de timmermanswerkplaats waar evenals het huisje de vloer eruitgebroken moest worden. Een aantal vrouwen krijgen de opdracht om in de garage een tweedehandskleding, speelgoed en dergelijke om te turnen tot een gezellig uitnodigend winkeltje. De anderen van de groep gaan in de hal van de kerkzaal een muurafbikken, die door de vele pleisterlagen enorm broos is geworden en waar eveneens een deur in moet komen.
Bijzonder hoe iedereen in no-time volop in de werkmodus zit en ook de kinderen allemaal werkjes doen op de diverse plekken.
Ergens aan het begin van de middag wordt er tijdens de pauze heerlijke koffie geserveerd op het terras vanuit het barretje in de tuin en krijgen de kids een ijsje vanuit de ijscotent….. best bijzonder zo’n kerk waar in de tuin échte latte macchiato en softijs vanuit een ijscokraam wordt geserveerd.…! Mjammie!
Als iedereen de ‘piepe leeg’ heeft, gaan we voldaan met een mooie werkervaring rijker naar huis en ontspannen we allemaal op een eigen manier, bij het zwembad, met een hardlooprondje, met een welkom wifi-momentje, enzovooooortsss.

Dinsdags beginnen we – net als elke dag – door met z’n allen om acht uur (ja, best vroeg: aangekleed en het ontbijt achter je kiezen) in de tuin te bidden voor datgene wat we die dag gaan doen. Deze keer mogen we allemaal iets opschrijven voor Milan, Daniéla en hun vier kinderen op een vel papier. Het wordt met de tekeningen van de kleinste kinderen een kleurrijk geschenk vol lieve woorden en bemoedigingen voor dit mooie gezin.
Daarna vertrekken we met volle moed aan onze tweede werkdag in Holesov. Sommigen van ons wisselen van project, allemaal zetten we ons weer voor de volle 100% in waar we kunnen. Daniela vertelt na afloop als ze het winkeltje ziet in de garage, dat ze onze groep als ‘engelen om hen heen’ ervaart….. van die woorden zijn we allemaal even stil…. In het kleine wat we doen, ervaren deze mensen ons als engelen….. Dank U God.

De middag bivakkeren we rondom het zwembad en een meertje, of gewoon in en rondom de heerlijke tuin die dit huis rijk is.

Woensdags gaan we vroeg op om met elkaar een dag met de Roma kinderen activiteiten te doen. We krijgen allemaal een vuilniszak en mogen hand in hand met de Roma kids in de wijk gezamenlijk het zwerfafval opruimen. Dit om met elkaar een statement te zetten en hun inzet te tonen voor de wijk en de mensen die er wonen. Als Nederlanders verwonderen we ons enigszins over het weinige afval wat er zwerft….. in gedachten zien we onze eigen speeltuinen voor ons met rondslingerende redbullblikjes en chipszakken…. Maar toch… hebben we aan het eind allemaal een aardig gevulde vuilniszak…. En zijn we vele handen-en-voeten-gesprekjes rijker met de kids….we eindigen bij een naschoolse opvanglocatie. Tussen de middag eten we thuis een heerlijke wrapmaaltijd met elkaar in de warmte…… jaja allemaal om beurten hebben we de opdracht om een warme maaltijd te verzorgen en warempel we smullen raak voor iets meer als een knaak de man …..Het plan is om ’s middags met de Roma kids een spelletjesmiddag te organiseren. Maar helaas gooit het onweer roet in het eten, en genieten we in de kerkzaal van de verkoeling terwijl buiten de nodige bliksem voor vertier zorgt.
We keren huiswaarts en verleggen de plannen voor spelletjes naar maandag…….

Dag allemaal, tot morgen!!